Ik ben de afgelopen dagen op een nieuwe businesstrip geweest; dit keer naar Guangdong. De eerste stop was in Chaozhou, voor porselein koffieservies. Ik ben samen met LiQing gegaan. We hadden tickets geboekt via China Spring Airlines en kregen tot onze verassing een gratis upgrade naar businessclass. China Spring Airlines is de Chinese variant van Easy Jet. Fijn onbeperkt koffie te krijgen waar je normaliter zelfs moet betalen voor een bekertje water. Zeker omdat we al om 5 uur ’s morgens op moesten om de vlucht van 7 uur te halen.
Op aankomst zijn we opgehaald door Howard, onze contactpersoon in de fabriek. Ik doe al enkele jaren zaken met deze fabriek maar het is niet altijd vlekkeloos verlopen. Afgelopen jaar weigerde de fabriek aan het einde van de order hun deel van de FOB kosten te voldoen (ruim 2000rmb) en reageerden later niet meer op e-mails, sms, MSN en telefoon. Ik had daarom eerder dit jaar geprobeerd de productie bij een andere en veel grotere fabriek onder te brengen. Helaas kregen zij het niet voor elkaar op tijd goede samples te maken. De samples lieten 3 maanden op zicht wachten, waren van slechte kwaliteit en als klap op de vuurpijl gingen prijzen met 30% omhoog. Omdat onze klant niet langer kon wachten zijn we daarom weer terug gegaan naar deze oude fabriek en hebben hun gevraagd of ze een doorstart wilden maken. Akkoord. Klant ook akkoord met een forse prijsverhoging. Daar baal ik zelf van, maar er is niet veel aan te doen. De lonen in China zijn de afgelopen jaren explosief gestegen en daarmee ook de productiekosten.
De anti—dump is een andere horde. De Europese Unie heeft na een klein jaar onderzoeken een anti-dump heffing op keramiek vanuit China ingevoerd. 58.8%. De commissie die onderzoek heeft gedaan meent aangetoond te hebben dat China keramiek dumpt. Dit is synoniem voor het verkopen onder kostprijs. Howard pikte ons op in zijn nieuw Audi A4 2.0T. Ik vroeg me hardop af waar hij dat van kon betalen als hij de goederen onder kostprijs had verkocht. Hij zei dat de EU denkt dat fabrieken steun krijgen van de Chinese overheid. Helaas voor hem was dit niet het geval. Hij moet zoals we in NL gewend zijn vooral betalen aan de overheid. De definitieve beslissing over de anti-dump wordt in maart dit jaar bekend gemaakt. Nu al zijn er veel fabrieken die de deuren moeten sluiten omdat ze niet voldoende orders meer krijgen. Beslissingen zoals dit hebben impact op levens van veel mensen.
Dat overheden levens beïnvloeden ondervond Howard ook bij zijn Sushi bar. Een tijd geleden wilde hij Japans eten in Chaozhou maar kon geen restaurant vinden. Dan maar een eigen restaurant openen. Een groot succes. Helaas claimde de Japanse overheid enkele maanden later de Fishing Islands. De Chinese trots was hiermee gekrent met als resultaat dat Japanse producten en diensten massaal geboycot worden. De impact hiervan op de Japanse economie is groter dan de impact van de Tsunami en Nucleaire ramp van enkele jaren terug. De invloed op Howards restaurant was een verlies van 2 miljoen RMB, waar ik overigens geen idee van heb hoe hij het berekend heeft. Howard kan geen sushi meer zien; letterlijk en figuurlijk.
De inspectie zelf verliep anders dan gepland. Ik ken de fabriek goed; ben er al 5 keer geweest voor gesprekken en inspecties. Dit keer werden we echter naar een andere fabriek gebracht waar net de decals op de kopjes werden aangebracht. Howard vertelde dat hij dit hier tijdelijk liet doen. Het servies zelf werd nog steeds in zijn fabriek gemaakt. De producten zagen er weer erg goed uit dus ik had weinig reden om te klagen. Qing vond het leuk om te zien hoe het er in deze fabriek aan toeging. Hierna gingen we naar Howard’s fabriek. Toen we bijna aankwamen bleek dat de weg was opgebroken. Voor ons een verrassing, voor Howard ook. Gek zou je denken; omdat hij zei dat het al enkele maanden zo was. We zijn na even doordrammen via een omweg toch bij zijn fabriek aangekomen. Hebben een kop thee gehad en Qing de sample room laten zien. Hierna vroeg ik of hij ons een tour door de fabriek kon geven. Nee, niet mogelijk. Omdat op dit moment de weg opgebroken was heeft hij alle productie tijdelijk elders onder gebracht. Hier heb ik dus een pesthekel aan. Sub-contracting. Vage communicatie. Volledig over geleverd zijn aan de uitwassen van de fabriek. Ik besloot om Howard hier nu niet op aan te vallen. Een situatie als vorig jaar waarin hij plotseling niet meer bereikbaar is wil ik kost wat kost vermijden. De goederen waren ok en moesten verscheept worden. Na verscheping van deze order zullen we direct alternatieven zoeken en leverage creëren. We moeten vermijden een speelbal te worden van fabriek, ons eigen risico minimaal houden en te allen tijde de belangen van klant (prijs, levertijd, kwaliteit) verdedigen. Dit bezoek vormt een leermoment en het geeft aan hoe belangrijk het is om korte lijntjes te houden met fabriek en regelmatig werkbezoeken te brengen.
Omdat ik Qing toch heel graag wilde laten zien hoe keramiek gemaakt wordt heb ik Howard gevraagd of hij ons bij een fabriek van 1 van zijn relaties meer kon laten zien. Zo gezegd zo gedaan. Wederom vond Qing het erg leuk! Na afloop van de tour zijn we gaan lunchen, Sushi in Howards restaurant. Als ik had geweten dat hij daar de eerste paar maanden elke dag had gegeten dan had ik hem niet gevraagd ons daar mee naartoe te nemen. Volgende keer beter. Na de lunch hebben we de bus genomen naar Guangzhou. Een fijne ruime bus, maar met een vertraging van 1 uur duurde de rit 7 uur. Een flinke zit. Na aankomst in Guangzhou hebben we overnacht in een 7-Tian hotel. De volgende morgen zijn we gaan shoppen in de computermarkt in Tianhe en hebben daarna de bus naar Yangjiang genomen voor de volgende 3 fabrieken. Het hotel waar we overnachten was luxe; 5-sterren, voor slechts 288rmb. Het hotel is nog niet helemaal af en het 5-sterren certificaat is nog niet toegekend vandaar waarschijnlijk dit “koopje”.
…to be continued!
Qing in de Springlines VIP check-in
Veel werk te doen, en veel te zien!
Het servies is weer schitterend!
De EU weet het zeker: China verkoopt porselijn onder kostprijs. Howard zwaait naar ze met zn nieuwe Audi A4 2.0T
Werken kan gewoon heel erg leuk zijn. Een Chinees die hard werkt kan bijna 5000rmb per maand verdienen hier. Veel arbeiders weigeren fabrieken waar er geen lange dagen en weekends gewerkt kan worden. Moeten ze dan naar huis en TV kijken?
Opperste concentratie bij het aanbrengen van het gouden randje aan deze mok
Het Sushi restaurant van Howard waar je nooit hoeft te reserveren nu Chinezen massaal Japanse producten en diensten vermijden